Καλυψώ και Οδυσσέας

Και τώρα θα φύγεις Οδυσσέα;

-Ναι Καλυψώ θα φύγω θα πάω στην αγαπημένη μου την Πηνελόπη

-Δηλαδή αυτή είναι η αγαπημένη σου; Και όχι εγώ;

-Ναι αυτή είναι

-Και δηλαδή δεν σημαίνουν τίποτα πια για σένα όλες αυτές οι στιγμές και οι νύχτες που περάσαμε μαζί;

-Όχι Καλυψώ δεν σ’ αγαπώ μπορεί να μείναμε πολύ καιρό μαζί, μπορεί να μοιραστήκαμε το ίδιο κρεβάτι όμως η καρδιά μου άνηκε και ανήκει στην Πηνελόπη

-Μπορεί εσύ να μην με αγάπησες ποτέ όμως εγώ αγαπημένε μου Οδυσσέα σε έβαλα μέσα στην καρδιά μου, εκεί που ποτέ δεν είχε μπει κανένας άντρας

-Γιατί μου τα λες αυτά; Για να με κάνεις να σε λυπηθώ και να μείνω εδώ μαζί σου; Όχι δεν πρόκειται να αλλάξω γνώμη

-Γιατί είσαι τόσο σκληρός;

-Δεν είμαι σκληρός απλά σου λέω την αλήθεια

-Θα προτιμούσα να μείνω στο σκοτάδι παρά να μάθω ότι τόσο καιρό απλά περνούσες τον χρόνο σου μαζί μου

-Έπρεπε να είμαι ειλικρινής μαζί σου Καλυψώ

-Ξέρεις τι με σκοτώνει πιο πολύ;

-Τι;

-Ότι τόσο καιρό δεν μπόρεσα να βγάλω ούτε στιγμή την Πηνελόπη από το μυαλό σου

-Ήξερες ότι αυτό είναι ακατόρθωτο

-Ναι το ήξερα αλλά είχα μία μικρή ελπίδα, και τώρα πήγαινε, φύγε για την Ιθάκη και να ξέρεις ότι πάντα θα σε σκέφτομαι

-Αντίο Καλυψώ

-Αντίο αγαπημένε μου Οδυσσέα

Αναστασία Τ.

Μοιρολόι Βρισηίδα

Ωχ ,Πάτροκλε  γιατί  πέθανες, γιατί, γιατί? Αν άκουγες τις συμβουλές του Αχιλλέα θα ήσουν ακόμα μαζί μας. Σε αγάπησα Πάτροκλε, σε είχα καλύτερο φίλο εσύ μου στάθηκες όταν με άρπαξε ο ξάδελφος σου. Άρα τώρα πέθανες με άφησες μόνη ανυπεράσπιστη τι να πρωτοκάνω τέλος πάντων αναπαύσου εν ειρήνη.

Δαμιανός

Το μοιρολόι της Βρισηίδας

Ω καημένε Πάτροκλε, γιατί έφυγες και με άφησες ολομόναχη; Τι θα κάνω εγώ τώρα χωρίς εσένα; Εσένα που μου στάθηκες όσο κανένας άλλος. Που ήσουν φίλος, αδερφός, μητέρα και πατέρας. Τι θα κάνω τώρα μοναχή μου; Εσύ ήσουν αυτός που πήρε τον πόνο μου όταν έχασα τα πάντα. Τώρα που έχασα κι εσένα δεν έχω τίποτα. Καλύτερα να σκοτωνόμουν εγώ παρά εσύ. Τώρα δεν έχω κανέναν. Προτιμώ να έρθω μαζί σου παρά να συνεχίσω να ζω. Ω δύστυχε Πάτροκλε, δε θα σε ξεχάσω ποτέ ό,τι κι αν γίνει!

Εύη Φ.

Μονόλογος της Ανδρομάχης

Όχι Έκτορα μην πας να πολεμήσεις μείνε εδώ μαζί μου, μετά τον θάνατο των γονιών μου δεν θα αντέξω να χάσω και εσένα, εσύ και το παιδί μας είστε ο λόγος που ζω που υπάρχω μόνο εσείς οι δύο μου έχετε απομείνει. Αφού δεν σκέφτεσαι εμένα και τον εαυτό σου σκέψου το δύσμοιρο το παιδί σου που δεν έφταιξε σε τίποτα και παρόλα αυτά θα μεγαλώσει χωρίς τον πατέρα του. Η Τροία θα μείνε απροστάτευτη και στο τέλος θα καταστραφεί τελείως αν σκοτωθείς εσύ αγαπημένε μου Έκτορα. Θα πάρουν σκλάβες όλες τις γυναίκες για τα κρεβάτια και τις δουλειές τους. Και σε ρωτάω θα μπορέσεις να δεις την μάνα σου και την γυναίκα σου στο κρεβάτι κάποιου Αχαιού; Όχι Έκτορα δεν θα μπορέσεις.. Για αυτό ξανασκέψου το και μείνε μέσα στα τείχη αγαπημένε μου..

Αναστασία Τ.

Θρήνος της Βρισηίδας IV

Πάτροκλε έφυγες και εσύ; Δηλαδή έχασα και τον μοναδικό φίλο που είχα εδώ στην μισοδιαλυμένη Τροία? Οϊμέέέέ….. Αχχ Πάτροκλε ήσουν νέος και ήθελες να δείξεις  ότι μπορείς να τα καταφέρεις σε μια δύσκολη μάχη, ήθελες να πετύχουν οι Έλληνες τον στόχο τους να κατακτήσουν την Τροία και έτσι θυσιάστηκες αλλά τι να κάνουμε σε κάθε πόλεμο υπάρχουν και απώλειες και μια μεγάλη απώλεια είσαι εσύ αγαπημένε μου Πάτροκλε. Ήσουν εκεί όταν σε χρειαζόμουν, με βοήθησες όταν με πήραν μακριά από τον αγαπημένο μου Αχιλλέα και τώρα εγώ δεν μπορώ να σε βοηθήσω που χάθηκες τόσο άδικα από την ζωή. Είναι τόσο δύσκολο και επώδυνο φίλε μου.. Κρίμα που έφυγες τόσο νωρίς.

Αναστασία Τ.

Θρήνος της Βρισηίδας ΙΙΙ

-Ωχ καλέ μου Πάτροκλε, μας άφησες και εσύ. Γιατί γιατί η ζωή να είναι τόσο άδικη. Οοοοο! τι συμφορά κι αυτή έσωσες εμάς και χάθηκες εσύ. Πως φεύγεις και με αφήνεις μόνη μου, εγώ ότι και αν είχα σε εσένα όλα τα έλεγα και τώρα τι θα απογίνω χωρίς εσένα,μπορείς να μου πεις?

-Οοοοοο! καλή μου Βρισηίδα μην στεναχωριέσαι και μην ταλαιπωρείς τον εαυτό σου.

-Μα πως μπορείς να είσαι τόσο σκληρός ,καλέ μου Αχιλλέα ,έχασες τον φίλο σου.

-Μην ανησυχείς όμορφη Βρισηίδα μου ετοιμάζω στους Τρώες ένα κακό ίσο και χειρότερο από αυτό που προξένησαν αυτοί σε εμάς. Όπου να'ναι θα έρθει και η σειρά τους να θρηνήσουν .Σε λίγο θα βγω έξω στην μάχη και θα σκοτώσω τον πιο καλό και γενναίο πολεμιστή τους τόσο εύκολα που δεν θα χρειαστεί κανείς να με βοηθήσει.

-Αυτό πρέπει να κάνεις καλέ μου Αχιλλέα .Έτσι θα πονέσουν κι αυτοί όσο κι εμείς. Σαν τον Πάτροκλο καλύτερο φίλο δεν θα έβρισκες πουθενά. Μα τώρα πάω στην κλίνη μου να κλάψω να θρηνήσω για τον καλό πολεμιστή και άγιο παλικάρι που εχάθηκε στην μάχη άδικα.

-Στο καλό να πας χρυσή μου Βρισηίδα.

Κική Τ.

Θρήνος της Βρισηίδας ΙΙ

Η Βρισηίδα πεσμένη στο πάτωμα διπλά στον νεκρό Πάτροκλο:

Γιατί ανδρωμένο και ωραίο παλικάρι να φύγεις έτσι τόσο νέος κι εσύ από αυτό τον πόλεμο που τον θάνατο σκορπάει. Μήπως τάχα να ‘τανε γραφτό της μοίρας επειδή αφαίρεσες τόσες ψυχές... και πάλι είναι άδικο γιατί εκεί που είναι πόλεμος εκεί πολεμάς... Ήσουν ο μόνος που όταν με έφεραν εδω μου φέρθηκες σαν άνθρωπο και όχι σαν ιδιοκτησια,ο μόνος που μου μίλησε ευγενικά σαν σε βασίλισσα.. ο μόνος που δεν θέλησε από εμένα πράγμα πονηρό και ούτε τίποτα κακό είχε στο νου του.. Ελπίζω η ψυχή σου να ησύχασε Πάτροκλε ανδρείε και κάποια στιγμή να συναντηθούμε στον Αδη όταν και η δική μου ώρα φτάσει...

Ανθούλα Κ.